ΕΒΡΟΣ: Χάνεται ιστορία 40 εκατ. χρόνων.

Στον Έβρο βρίσκεται το παλαιότερο απολιθωμένο δάσος της χώρας μας που χρονολογείται 40.000.000 χρόνια και περιέχει, σε πολύ καλή κατάσταση, σπάνια φυτικά απολιθώματα της Ηωκαίνου περιόδου μας ενημερώνει η Εφημερίδα Μακεδονία. Παράλληλα, βρέθηκαν δόντια καρχαρία, μαλάκια, φοίνικες, φτέρες που καταδεικνύουν ότι η Λευκίμη και το Φυλακτό του Έβρου υπήρξαν παραθαλάσσιες περιοχές.
Το σπάνιο αυτό μουσειακό υλικό κινδυνεύει να “μεταναστεύσει” σε άλλες χώρες της Ευρώπης, εξαιτίας.....
της αδιαφορίας που επιδεικνύουν χρόνια τώρα η πολιτεία και οι τοπικές αρχές στην αξιοποίηση και την προστασία του.
Χαρακτηριστικό της αδιαφορίας των αρχών είναι ότι έρευνες ετών του καθηγητή Παλαιοβοτανικής - Παλαιοντολογίας, του τμήματος Γεωλογίας του πανεπιστημίου Αθηνών Ευάγγελου Βελιντζέλου παραμένουν στα συρτάρια.
“Απευθυνθήκαμε προς όλες τις κατευθύνσεις, για να επιτύχουμε τη δημιουργία ενός μουσείου στην περιοχή, ώστε να στεγαστούν ευρήματα ανεκτίμητης αξίας που σήμερα παραμένουν διάσπαρτα και εκτεθειμένα σε διάφορα τμήματα του νομού, όπου μπορεί ο καθένας να τα πάρει και να… διακοσμεί το σπίτι του”, τόνισε στη “ΜτΚ” ο κ. Βελινζέλος. “Στην καλύτερη περίπτωση, πρόσθεσε, συγκεντρώνουμε εμείς όσα μπορούμε στο πανεπιστήμιο, όπου θα τα φωτογραφήσουμε, θα τα συντηρήσουμε και θα τα προσδιορίσουμε χρονικά. Στη συνέχεια, όμως, θα πρέπει να τοποθετηθούν σε μουσείο για να τα δει ο κόσμος, να γνωρίσει την ιστορία του τόπου, αλλά, το κυριότερο, για να σωθούν”.
Σύμφωνα με τον ερευνητή, στον Έβρο υπάρχει το καλύτερο απολιθωμένο δάσος του κόσμου νοτίως των Άλπεων, “αλλά δυστυχώς ουδείς ενδιαφέρεται”.
Το σημαντικό είναι ότι υπάρχουν συνεχώς καινούργια δεδομένα για την περιοχή.
“Η ερευνητική μας ομάδα επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν φοίνικες με τη μορφή φύλλου, προγονική μορφή δρυός (σε φύλλο και κορμό), ηλικίας περίπου 40.000.000 ετών. Σε θαλάσσιες περιοχές όπως το Διδυμότειχο ή τη Λευκίμη έχουμε ολόκληρα βουνά, τα οποία είναι κοράλλια. Έχουμε τρία διαφορετικά είδη από καρχαρίες, μία πανίδα θαλασσίων μαλακίων και το απολιθωμένο δάσος που έχει μία μοναδική σύνθεση. Αρχίζει από την παράκτια φάση με την προγονική μορφή δρυός με σπάνια ευρήματα φύλλου και ξύλου, μοναδικά ευρήματα παγκοσμίως”.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ
Το μουσειακό υλικό, όπως επιβεβαιώνει ο καθηγητής, είναι άριστο, καθώς τα ευρήματα είναι μοναδικά παγκοσμίως, τα οποία θα μπορούσαν να εκτεθούν και να δώσουν μουσειακή και γεωτουριστική ανάπτυξη σε όλο τον Έβρο.
Σήμερα στην περιοχή του Τυχερού υπάρχει ένα κέντρο πληροφόρησης, όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει φωτογραφικό υλικό από τα απολιθώματα του δάσους. “Καλό το κέντρο, αλλά δεν αρκεί, επιμένει ο κ. Βελιντζέλος και προσθέτει: Δυστυχώς οι μακροχρόνιες έρευνες δεν κατάφεραν να συνδυαστούν με την ανάπτυξη. Το μόνο που καταφέραμε είναι να κάνουμε ένα κέντρο πληροφόρησης στο Τυχερό, χωρίς να υπάρξει ενδιαφέρον για ένα μουσείο που θα αναδείξει όλα τα ευρήματα. Η άποψή μου είναι ότι τα κεντρικά μουσεία πρέπει να γίνονται όπου υπάρχει συγκέντρωση πληθυσμού. Το συγκεκριμένο μουσείο μπορεί να γίνει και στην Αλεξανδρούπολη”.
Κατά τον καθηγητή, η ίδρυση ενός μουσείου στην περιοχή θα εξασφαλίσει αφενός την προφύλαξη των ευρημάτων από κάθε είδους κινδύνους, και αφετέρου θα συμβάλλει συγχρόνως στη γεωτουριστική ανάπτυξη. Με άλλα λόγια, θα φέρει κόσμο στον Έβρο. Παράλληλα, θα συμβάλλει στην εκπαίδευση των νέων. Θα είναι ένας ιδανικός χώρος για περιβαλλοντικές ομάδες, για σχολεία, πανεπιστήμια.
“Σε αντίθετη περίπτωση”, σημειώνει ο κ. Βελιντζέλος, “τα ευρήματα θα εξαφανιστούν από τον Έβρο. Ήδη πολλά κοσμούν ξένα μουσεία, όπως της Γαλλίας, της Γερμανίας. Δεν έχουμε αντίρρηση να υπάρχουν ευρήματα της χώρας σε ξένα μουσεία. Αυτό άλλωστε διαφημίζει την Ελλάδα, όμως να κινδυνεύουν να χαθούν όλα, αυτό είναι απαράδεκτο και σ’ αυτήν την περίπτωση η πολιτική ευθύνη είναι τεράστια. Και είναι πολύ εύκολο να χαθούν, διότι δεν υπάρχει η προστασία του νομικού πλαισίου για όσους κλέβουν ευρήματα. Από τη δική μας πλευρά υπάρχει ετοιμότητα, έτσι ώστε να μπορούν κάθε στιγμή να εκτεθούν. Δεν μπορούν άλλο να μείνουν στα ράφια”.


Ευρήματα σε ολόκληρη την περιοχή

Τα ευρήματα του απολιθωμένου δάσους εντοπίζονται από την πρωτεύουσα του Έβρου και φτάνουν έως και τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Οι γνωστότερες απολιθωματοφόρες θέσεις βρίσκονται στις περιοχές Φερών, Δορίσκου, Προβατώνα, Τυχερού, Λευκίμης, Λύρα, Σουφλίου, Πετρωτών, Διλόφου, ανατολικά της Αλεξανδρούπολης και πρόσφατα αποκαλύφθηκαν δύο νέες, στην περιοχή Σαπών δυτικά της Αλεξανδρούπολης και στο Αετοχώρι δυτικά των Πευκών.
Η δημιουργία του πετρωμένου δάσους συνδέεται άμεσα με την ηφαιστειακή δράση της ευρύτερης περιοχής του Έβρου, όπου υπήρχαν ενεργά ηφαίστεια. Έτσι, σε περίοδο έντονης δραστηριότητας εκσφενδονίζονταν από τον κρατήρα του ηφαιστείου λάβες, πυροκλαστικά υλικά, ηφαιστειακή στάχτη, η οποία κάλυψε την πλούσια υποτροπική βλάστηση της περιοχής. Ταυτόχρονα, με την ηφαιστειακή δράση δημιουργήθηκαν θερμά διαλύματα πλούσια σε διαλυμένο διοξείδιο του πυριτίου και έτσι αρχίζει μια έντονη υδροθερμική κυκλοφορία.
Τα τελευταία εισέδυσαν και διαπότισαν τα ηφαιστειακά πετρώματα, στα οποία ήδη βρίσκονταν οι κορμοί των δένδρων και έτσι άρχισε η διαδικασία της απολίθωσης, δηλαδή η αντικατάσταση μόριο προς μόριο, της οργανικής φυτικής ύλης από ανόργανα υλικά του περιβάλλοντος. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι η δημιουργία των απολιθωμένων κορμών.
Πηγή:/www.agroschannel.com/