Τα νησιά Τουβαλού στον Ειρηνικό κινδυνεύουν και οι κάτοικοί τους θα είναι οι πρώτοι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες. Tι γίνεται όταν η χώρα σου κινδυνεύει να χαθεί για πάντα, να εξαφανιστεί κάτω από τα νερά του ωκεανού, εκείνα τα ίδια νερά που βοήθησαν τη δημιουργία της και τώρα απειλούν να την αφανίσουν για πάντα, παίρνοντας μαζί τους έναν πολιτισμό 2.000 ετών;Οι δραματικές εκκλήσεις του Ιαν Φρέι, του Αυστραλού που εκπροσώπησε το μικρό νησιωτικό έθνος των Τουβαλού στη σύνοδο κορυφής της Κοπεγχάγης τον περασμένο Δεκέμβριο, ηχούν ακόμη στα αυτιά όσων βλέπουν την καταστροφή να πλησιάζει κι όμως αυτή τη στιγμή μοιάζουν ανίκανοι να κάνουν οτιδήποτε για να τη σταματήσουν.
Μαζί με το νησιωτικό σύμπλεγμα των Μαλδιβών, τα νησιά Τουβαλού, τα οποία απλώνονται σε μια μακρινή γωνιά του Ειρηνικού Ωκεανού, ανοικτά της Αυστραλίας, κινδυνεύουν από την άνοδο της στάθμης των υδάτων που προκαλεί η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και εκτιμάται από τους επιστήμονες πως θα είναι τα πρώτα που θα εξαφανιστούν μέσα στις επόμενες δεκαετίες, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για τη μείωση της εκπομπής των αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Οι εννέα κοραλλιογενείς ατόλες που απλώνονται σαν μαργαριτάρια στα νερά του Ειρηνικού, οι οποίες κατάφεραν να αντισταθούν σε κατακτητές και εχθρούς που επιχείρησαν να τις εξαφανίσουν, είναι αδύνατον να αντισταθούν στον εισβολέα του 21ου αιώνα: το νερό.
Περίπου ένα εκατομμύριο άνθρωποι ζουν σήμερα σε κοραλλιογενή νησιά σε ολόκληρο τον κόσμο, τα οποία κινδυνεύουν να σβήσουν για πάντα από το χάρτη, δημιουργώντας τους πρώτους πρόσφυγες της κλιματικής αλλαγής στην ιστορία της ανθρωπότητας. Tα στοιχεία που δίνουν οι επιστήμονες για τους ανθρώπους που θα αναγκαστούν στο μέλλον να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους εξαιτίας των κλιματολογικών αλλαγών μέσα στις επόμενες δεκαετίες είναι πραγματικά τρομακτικά. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, το νούμερο των λεγόμενων «περιβαλλοντικών προσφύγων» κινδυνεύει να φθάσει τα 200 εκατομμύρια μέχρι το 2050, δημιουργώντας ένα άνευ προηγουμένου πρόβλημα για την ανθρωπότητα. Παρότι ορισμένοι καταγγέλλουν τις προβλέψει αυτές ως αυθαίρετες και χωρίς επιστημονική βάση, γεγονός είναι ότι μέσα στις επόμενες δεκαετίες κάποιοι λαοί θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν τη γη τους, είτε γιατί αυτή θα έχει εξαφανιστεί κάτω από τα νερά είτε γιατί οι συνθήκες θα είναι τέτοιες που θα καθιστούν αδύνατη την επιβίωση.
Οπως τονίζει ο Αλεξ ντε Σερμπίνιν, επικεφαλής του προγράμματος του Πανεπιστημίου Κολούμπια για τις επιπτώσεις των κλιματικών αλλαγών, εκτός από τα νησιά Τουβαλού και τις Μαλδίβες, η αύξηση της στάθμης της θάλασσας απειλεί σήμερα την περιοχή γύρω από το δέλτα του Γάγγη στο Μπανγκλαντές και στην Ινδία, που σήμερα φιλοξενεί 144 εκατομμύρια κατοίκους, καθώς και ορισμένες περιοχές του Βιετνάμ. «Για πολλές από τις περιοχές αυτές, οι προοπτικές δεν είναι ενθαρρυντικές. Για κάποιους ανθρώπους, ωστόσο, υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις αν ληφθούν άμεσα μέτρα», υποστηρίζει. Την άποψη αυτή υιοθετούν και άλλοι επιστήμονες, όπως ο καθηγητής Γεωφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Οκλαντ, Πολ Κεντς, ο οποίος υποστηρίζει πως το κλειδί προκειμένου να αποφευχθούν μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών βρίσκεται στη συνεργασία της επιστήμης με παγκόσμιους φορείς, για την επανεγκατάσταση των κατοίκων σε ασφαλέστερα σημεία της χώρας τους, αποφεύγοντας έτσι τη μαζική μετανάστευση.
Εχοντας μελετήσει επί σειρά ετών τα φαινόμενα που απειλούν τα κοραλλιογενή νησιά, ο Κεντς υποστηρίζει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυνατή η μετεγκατάσταση σε υψηλότερα σημεία των νήσων, καθώς ο ίδιος δεν θεωρεί πως η άνοδος της στάθμης των υδάτων θα οδηγήσει απαραίτητα σε αφανισμό όλων των κοραλλιογενών νήσων αλλά σε διάβρωση των ακτών, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κάποιων σημείων υψηλότερων από αυτά που υπάρχουν σήμερα και τα οποία δεν ξεπερνούν τα τέσσερα μέτρα από τη στάθμη της θάλασσας.
Το πρόβλημα, ωστόσο, εστιάζεται στην έλλειψη οικονομικών πόρων για την έγκαιρη αντιμετώπιση των κινδύνων που δημιουργούν οι κλιματολογικές αλλαγές. Η διεθνής κοινότητα, και ειδικότερα η ανεπτυγμένη Δύση, πέραν των προσπαθειών που οφείλει να καταβάλει για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη, θα πρέπει να βάλει και το χέρι στην τσέπη προκειμένου να βοηθήσει ουσιαστικά τους λαούς εκείνους, που όχι μόνο δεν ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, αλλά θα είναι και οι πρώτοι που θα υποστούν τις βαρύτατες συνέπειες των κλιματικών αλλαγών.
Πηγή:http://totefteri.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου