Κατά τα τελευταία χρόνια, πολλές ανακαλύψεις για το ηλιακό σύστημά μας έχουν κάνει τους αστρονόμους και τους αστροβιολόγους να πιστεύουν ότι η προοπτική εξεύρεσης ζωής σε άλλους πλανήτες γύρω μας, ή πέραν αυτής, δεν μπορεί να είναι απλώς σαν σκέψη. Ορισμένοι πιστεύουν ότι υπάρχει πράγματι μια καλή πιθανότητα ο Άρης, σαν ο πλησιέστερος μας γείτονας, να φιλοξενεί ζωή, με τις ίδιες γενετικές ιδιότητες που υπάρχει και στη Γη.
Δεξιά: ο κομήτης 1975 V1, οι κομήτες μαζί με τους αστεροειδείς μπορεί να βοήθησαν την εξάπλωση της ζωής από πλανήτη σε πλανήτη.
Γι αυτό και γεννήθηκε η λεγόμενη Αναζήτηση για Εξωγήινο Γονιδίωμα (SETG). Ο στόχος της είναι να στείλει επιστημονικά όργανα στον Άρη, που θα μπορούσαν να εξετάσουν για την παρουσία DNA στους πάγους και την άμμο του κόκκινου πλανήτη.
Οι εξελικτικοί βιολόγοι δίνουν συχνά το παράδειγμα των ιγκουάνα στα νησιά Γκαλαπάγκος, τα οποία έχουν αναπτυχθεί διαφορετικά, αλλά από έναν κοινό πρόγονο, κάπου αλλού. Η απομόνωση πυροδότησε αυτές τις αλλαγές, ενώ ορισμένοι πιστεύουν ότι το ίδιο μπορεί να ισχύει και για το διάστημα. Τον τελευταίο καιρό, έχει καταστεί ολοένα και πιο φανερό ότι οι κομήτες μπορεί να έπαιξαν ένα πολύ μεγαλύτερο ρόλο στην ανάπτυξη της ζωής πάνω στη Γη, από όσο ο καθένας μας πίστευε μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, η ζωή θα μπορούσε να οφείλεται ότι η ατμόσφαιρα και οι ωκεανοί του πλανήτη μας ήταν σπαρμένοι από αυτά τα ουράνια σώματα.
Η ιδέα δεν είναι και πολύ τρελή. Έχουμε ήδη ενδείξεις ότι ορισμένα σημαντικά βιολογικά μόρια, όπως τα συστατικά των αμινοξέων, μεταφέρθηκαν από κομήτες. Και γνωρίζουμε ότι περίπου πριν 3,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι συγκρούσεις της γης με μετεωρίτες συχνά πετάνε ψηλά βράχους στο διάστημα.
Το σχεδιαζόμενο όχημα που θα ψάξει για σημάδια ζωής στον Άρη έχει τέσσερα όργανα: έναν αέριο χρωματογράφο, ένα φασματογράφο μάζας, και δύο συσκευές για να κάνουν χημικές αναλύσεις
Οι μετεωρίτες και αστεροειδείς μπορούν να μεταφέρουν σαφώς αμινοξέα και πρωτεΐνες, και γι αυτό οι αστροβιολόγοι νομίζουν ότι η ζωή μπορεί να έχει "πηδήξει" σε άλλους πλανήτες με τον ίδιο τρόπο που τα ιγκουάνα των Γκαλαπάγκος μεταφέρθηκε στο νησί πάνω από μια παλιά χερσαία γέφυρα, που τώρα έχει εξαφανιστεί. Μπορεί ακόμη η ζωή στο ηλιακό μας σύστημα να μην εξαπλώθηκε από τη Γη. Έτσι, πολλοί αστρονόμοι πιστεύουν ότι οι ‘σπόροι’ για όλα τα έμβια όντα μπορεί να έφτασαν τόσο στον Άρη όσο και στον πλανήτη μας από μια άλλη "ηπειρωτική χώρα," για να κάνουμε μια παρομοίωση με τα Γκαλάπαγκος, μακριά στο διάστημα.
«Η Γη δεν μπορεί να είναι το κέντρο του DNA, με βάση το Σύμπαν», εξηγεί ο καθηγητής της γενετικής Gary Ruvkun. στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.
Χρησιμοποιώντας μια επιχορήγηση από το πρόγραμμα Αστροβιολογίας της NASA για την ανάπτυξη του προγράμματος, οι ερευνητές κατασκευάζουμε σήμερα μια νέα συσκευή για την έρευνα SETG. Ο στόχος του οργάνου θα είναι να εντοπίσει τυχόν ίχνη DNA που υπάρχουν στον Άρη, σε όποια θέση κι αν βρίσκεται.
Η εργασία είναι προφανώς αρκετά προχωρημένη, όπως οι μηχανικοί έχουν ανακοινώσει, και μια πρωτότυπο συσκευή θα είναι διαθέσιμη για δοκιμή εντός του τρέχοντος έτους. Αρχικά, η μέθοδος ανίχνευσης του DNA θα δοκιμαστεί στη Γη, μέσα σε κρατήρες ηφαιστείων, όπου οι συνθήκες διαβίωσης είναι πολύ ακραίες.
Αμετάβλητο DNA
Η ανάλυση ενός ξένου DNA θα απαιτήσει ένα κοινό σημείο αναφοράς – δηλαδή, ένα τμήμα του DNA που θα ήταν πιθανό να διατηρείται τόσο στην όποια Αρειανή μορφή ζωής όσο στην γήινη.
Ο Gary Ruvkun και οι συνεργάτες του πιστεύουν αυτό το κοινό αυτό ‘νήμα’ πρέπει να είναι το 16S γονίδιο του ριβοσώματος του RNA, το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για την διαδικασία παρασκευής μιας πρωτεΐνης στα κύτταρα. Αυτό το γονίδιο έχει περιοχές της ακολουθίας του που σπανίως αλλάζουν κατά τη διάρκεια δισεκατομμυρίων ετών της εξέλιξης.
Στην πραγματικότητα, μικρά τμήματα στην ακολουθία του 16S του ριβοσώματος του RNA είναι ακριβώς τα ίδια σε περισσότερα από 100.000 είδη που αναλύθηκαν μέχρι σήμερα.
Δεν υπάρχει τρόπος να έχει μια μετάλλαξη και να λειτουργεί, λένε οι ερευνητές. Κατά συνέπεια, κάθε Αρειανή μορφή ζωής που μοιράζεται την ίδια γενετική κληρονομιά μαζί μας θα φέρει κατά πάσα πιθανότητα το γονίδιο 16S του ριβοσώματος στο RNA με τα ίδια κομμάτια που όλοι από μας έχουμε στη Γη.
"Ποτέ μην ποντάρετε κατά της ζωής», λέει ο Gary Ruvkun. "Δεν μπορούμε να φανταστούμε όλα τα περιβάλλοντα που μπορούν να επιβιώσουν οι οργανισμοί μέσα σε αυτά."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου