Η έκθεση της IPCC το 2007 υπολόγισε μία παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας μεταξύ 0.2 και 0.5 μέτρων από το έτος 2100. Όμως οι τρέχουσες μετρήσεις της αύξησης του επιπέδου της θάλασσας δείχνουν οι θάλασσες της Γης να αυξάνονται στο μέγιστο ποσοστό που προτείνεται από την IPCC– ή ταχύτερα. Αυτές οι μετρήσεις προτείνουν μία αύξηση ενός μέτρου ή παραπάνω μέχρι το τέλος του αιώνα. Αυτό, σύμφωνα με τον γεωλόγο Bill Hay του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, που παρουσίασε πριν 4 ημέρες τα αποτελέσματά του (4 Νοέμβρη 2012) σε μία συνεδρίαση τηςΓεωλογικής Εταιρείας της Αμερικής. O Hay είπε: «Τα σύγχρονα κλιματικά μοντέλα δεν περιλαμβάνουν πολλά feedbacks που μόλις ανακαλύπτουμε. Επί παραδείγματι», είπε, «η τήξη του Αρκτικού θαλάσσιου πάγου και η εξόρυξη των υπόγειων υδάτων, όλα οδηγούν σε feedbacks που δεν περιλαμβάνονται προβλεπόμενη εκ των κλιματικών μοντέλων αύξηση του επιπέδου της θάλασσας".
(Χάρτης της Γροιλανδίας: δείχνει τον αριθμό των ημερών τήξης το 2012 σε σχέση με το μέσο όρο 1980 - 1999 (π.χ., κόκκινο χρώμα υποδεικνύει περιοχές όπου η τήξη διήρκεσε μέχρι 50 ημέρες πάνω από τομέσο 1980 - 1999) ).
Τα feedbacks του Αρκτικού θαλάσσιου πάγου: Ο Αρκτικός θαλάσσιος πάγος – που είναι ήδη στον ωκεανό – δεν αρκεί για να αυξήσει το επίπεδο της θάλασσας. Όμως αυτή η τήξη διαδραματίζει ρόλο στη συνολική θέρμανση της Αρκτικής, που οδηγεί σε απώλειες πάγου στην κοντινή Γροιλανδία και τον βόρειο Καναδά. Με άλλα λόγια, όταν ο θαλάσσιος πάγος τήκεται, απελευθερώνει φρέσκο νερό απ’την Αρκτική, το οποίο εν συνεχεία αντικαθίσταται από αλμυρότερο, θερμότερο νερό προερχόμενο από το Νότο. Αυτό το θερμότερο νερό, ωθεί την Αρκτική σε περαιτέρω απώλεια πάγου, γεγονός που οδηγεί τα «γυμνά» από πάγο νερά να απορροφούν το φως του ήλιου παρά να το αντανακλούν πίσω στο διάστημα, όπως κάνει ο θαλάσσιος πάγος. Οσο πιο γυμνή είναι η θάλασσα από πάγους, τόσο περισσότερη θερμότητα παγιδεύεται στα ύδατα της Αρκτικής, και τόσο θερμότερα γίνονται τα πράγματα. Ετσι, σύμφωνα με τον Hay, η τήξη του Αρκτικού θαλάσσιου πάγου είναι «μία μεγάλη αντλία θερμότητας που φέρνει τη
θερμότητα στην Αρκτική». 
Ταχεία τήξη Γροιλανδικού πάγου: Ο Hay είπε ότι η τήξη των παγετώνων συμβαίνει ταχύτατα, ειδικά σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη βόρεια, και συμβάλλει περισσότερο από οιονδήποτε άλλον παράγοντα στη μεταβολή της στάθμης της θάλασσας. Είπε ότι, κατά τη διάρκεια της τελευταία μεσοπαγετωνικής περιόδου – χωρίς καμία συνδρομή απ’τους ανθρώπους – το επίπεδο της θάλασσας αυξήθηκε 10 μέτρα λόγω της τήξεως μεγάλων ποσοτήτων πάγου που ήτο αποθηκευμένοι στη Γροιλανδία και την Ανταρκτική. Νέα στοιχεία δείχνουν ότι η αύξηση της στάθμης της θάλασσας ι στους ωκεανούς έλαβε χώρα σε διάστημα μερικών αιώνων, σύμφωνα με τον Hay, όχι περισσότερο από χιλιάδες χρόνια. Το Καλοκαίρι του 2012, η Γροιλανδία υποβλήθηκε σε μία διαδικασία τήξης – ρεκόρ. Τα ρεύματα πάγου της Γροιλανδίας παρατηρήθηκαν να επιταχύνονται. Ο Hay είπε: μπορείτε να χάσετε το μεγαλύτερο μέρος του πάγου της Γροιλανδίας σε μερικές εκατοντάδες έτη, όχι χιλιάδες, υπό φυσιολογικές συνθήκες. Δεν υπάρχει καμία αφήγηση σχετικά με το πόσο γρήγορα μπορεί να προχωρήσει με το διοξείδιο του άνθρακα που προστίθεται στην ατμόσφαιρα.
(ο χάρτης αυτός δείχνει τα υπόγεια ύδατα στους υπόγειους υδροφορείς το Σεπτέμβριο του 2012. Υ υγρασία, ή η περιοεκτικότητα σε νερό, συγκρίνεται με το μέσο όρο για τα μέσα Σεπτεμβρίου μεταξύ 1948 - 2009. Οι σκοτεινές κόκκινες περιοχές αντιπροσωπεύουν ξηρές υπόγειες συνθήκες)
Με τον τρόπο αυτό, η κατάσταση στην Ανταρκτική είναι διαφορετική. Ανταρκτική είναι, φυσικά, μια ήπειρος που περιβάλλεται από έναν ωκεανό, παρά ένας ωκεανός που περιβάλλεται από γη, όπως στην Αρκτική, έτσι ώστε η γεωλογία των δύο πόλων είναι πολύ διαφορετική. Στις 16 Σεπτεμβρίου του 2012, ο σκεπτικιστής της κλιματικής αλλαγής Steven Goddard δήλωσε ευρέως ότι ο θαλάσσιος πάγος της Ανταρκτικής έφθασε στο υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ τον μήνα αυτό. Είπε ότι η επέκταση του θαλάσσιου πάγου της Ανταρκτικής εξισορρόπησε κατά κάποιο τρόπο την τήξη του αντίστοιχου της Αρκτικής (συμπέρασμα από τους σκεπτικιστές της κλιματικής αλλαγής: καμία συνολική υπερθέρμανση του πλανήτη). Όμως οι πραγματικοί επιστήμονες επισημαίνουν ότι τα κλιματικά μοντέλα προβλέπουν ότι η παγκόσμια υπερθέρμανση θα επηρεάσει πρώτα τους πάγους της Αρκτικής και περισσότερο έντονα, έτσι ώστε η απώλεια Αρκτικού θαλάσσιου πάγου τις τελευταίες δεκαετίες είναι πολύ μεγαλύτερη από το στιγμιαίο κέρδος στον Ανταρκτικό πάγο, και ότι τα κλιματικά μοντέλα θεωρούν ότι η παγκόσμια αύξηση της θερμοκρασίας θα ξεπεράσει τις άλλες επιρροές και θα προκαλέσει τον περιορισμό του Ανταρκτικού θαλάσσιου πάγου, επίσης, τις επόμενες δεκαετίες.
Η υπόγεια εξόρυξη επίσης συμβάλλει στην άνοδο των ωκεανών. Τα υπόγεια ύδατα εξορύσσονται παγκοσμίως για να μετριάσουν την ξηρασία. Αυτό το νερό τελικά προστίθεται στους ωκεανούς. Μία πρόσφατη απεικόνιση αυτού του φαινομένου στις ΗΠΑ δημοσιεύθηκε από Παρατηρητήριο της Γης της NASA.
Όλα τα αποτελέσματα που αναφέρονται σε αυτή τη δημοσίευση αφορούν θετικά feedbacks. Δηλαδή, επιταχύνουν την άνοδο του θαλάσσιου επιπέδου. Οι επιδράσεις αυτές εν γένει δε λαμβάνονται υπόψη από τα παγκόσμια κλιματικά μοντέλα, σύμφωνα με τον Hay, στο οποίο συνίσταται η αύξηση της στάθμης της θάλασσας με τη μέγιστη ταχύτητα, ή ταχύτερα από, τις προβλέψεις του IPCCτου 2007. Ο Hayπροσέθεσε : θα περίμενε κανείς αρνητικά feedbacks να παρεισφρύσουν κάποια στιγμή. Αλλά στην κλιματική αλλαγή, κάθε feedbackφαίνεται να κινείται θετικά.
Είπε ότι ο λόγος μπορεί να είναι ότι το κλίμα της Γης φαίνεται να έχει ορισμένες σταθερές καταστάσεις. Μεταξύ αυτών των καταστάσεων, τα πράγματα είναι ασταθή και δύνανται να μεταβληθούν ταχέως. Εμείς φαίνεται να είμαστε σε μία λιγότερο σταθερή κατάσταση τώρα.
Στον ακόλουθο σύνδεσμο δύνασθε να αναζητήσετε περισσότερες λεπτομέρειες επί του θέματος: "εδώ"
Πηγή: http://earthsky.org/
Eπιμέλεια / μετάφραση: Σεμερτζίδης Δημήτρης (Meteojim) για το Meteoclub.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου